Wśród ludzi spieszących
jak sprawny automat
zaklęta bogini
w posąg zamieniona.
Niewidzącym wzrokiem
zgłodniały narkoman
czekałaś ratunku
w myślach zatopiona.
Przejmujący smutek
co się w oczach czaił
rzęsami zakryłaś
próbując go taić.
Grymas przeraźliwy
wciąż się jak rdza wżerał
pochłonął bez reszty
warg ciepłych areał.
Prosiłem anioły,
by prośbę zanieśli
niech jednym uśmiechem -
obraz ten przekreśli.
IDOL
