Noc spowita ciemnościami
świat w ciszy uśpiony,
bijącymi jak dzwony myślami
ze snu zostałem wybudzony.
Pierwsze nitki brzasku złotem,
zapalają jutrzenki promienie,
dzień obudzony wiatru łoskotem,
przegania nocy cienie.
Mgły białe obłoki
wiatr od ziemi odrywa,
pozbawiona nocy powłoki
tęsknota się we mnie odzywa.
Wzrokiem szarość jak mieczem przeszywam
wypatrując upragnionego widoku,
niemymi ustami Ciebie przyzywam,
witam - radości łzą w oku.
IDOL
