Wśród gór niebotycznych
toczył wody spienione
strumyk bystro płynący
malowniczym kanionem.
Wartko się przedzierając
poprzez skał barykady
ku dolinie opadał
po stopniach kaskady.
Raz się w słońcu ogrzewał
na zakolach zwalniając,
by znów wody chłodzić
z cienia drzew korzystając.
W dole most drewniany
brzegi jak klamra spinał
podziwiając widoki
stała piękna dziewczyna.
Halny z nią dokazywał
włosy muskał czule
poruszając jak żaglem
śnieżno-białą koszulę.
Fartuch zadarł do góry
poruszając halką
dla przyrody niezwykłej
była groźną rywalką.
Korytarzem strumyka
spływał znów pędziwiatr
nie mogąc zdecydować
kogo bardziej podziwiać?
IDOL
