Kiedy Cię spotykałem
lśniłaś tak jak złoto
me serce ujęłaś
serdeczną prostotą.
Z ufnością dążyłaś
do celu uparcie
kiedy upadałem
byłaś mocnym wsparciem.
Uznanie zdobyłaś
i życiową atencje
kochałaś nas wszystkich
swym ogromnym sercem.
Uczyłaś właściwe
wartości wybierać
że kiedy upadasz
to w Bogu nadzieja.
Aż nastał poranek
gdy słońce wstawało
z uśmiechem odeszłaś
serce bić przestało.
Z piersi się dobywa
żal brzmiący tak tęsknie
smutku łza w mym oku
nigdy nie obeschnie.
IDOL