Party się rozkręcało
kelner niósł Calvadosy
orkiestra tusz zagrała
z wolna ucichły głosy.
Na dywanie strzyżonym
tak czerwonym jak piekło
ktoś na schodach się zjawił
prowadzących na piętro.
Pewnie anioł myślałem
chociaż suknia czerwona
była wprost zaprzeczeniem
jak i odkryte ramiona.
Nogi lycrą świeciły
czułem się jak nowicjusz
ciało pożądane jak
dozgonne beneficjum.
Z wdziękiem się poruszała
co stopień światła bladły
kiedy się uśmiechnęła
wszystkim szczęki opadły.
Ciepłym głosem witała
dusza we mnie płonęła
obróciwszy na piecie
w gąszczu gości zginęła.
Cień pragnienia się rodził
wraz z nim rosła myśl trwożna
żeby z oczu nie stracić
byle tylko ją poznać.
Premierem być czy królem
dla niej bym zrobił wszystko
byle tylko jej służyć
zawszę być przy niej blisko.
IDOL
