Słońce słabo grzeje
opadł kwiat magnolii
mgła po polach się snuje
otula melancholią.
Ucichł poranny szczebiot
dnia nie ma komu wieścić
poranek marudzi
nie budzi się rześki.
Bocian niczym anioł
do niebios śmiało puka
coraz wyżej się wzbija
jakby drogi szukał.
Zboża co jeszcze wczoraj
mieniły się złotem
kombajn obił,stratował
ścieląc je pokotem.
Słonecznik wysoki
z niebem prawie gada
astry rozkwitły barwne
zdają się przepowiadać.
Wiatr się w mig zorientował
ukryty sens odszukał
jesień się zbliżyła
prawie do drzwi puka.
IDOL
