Przez las nieprzebyty
gdzie cisza trąbiła
do wsi zapomnianej
droga prowadziła.
Kręta , wyboista
pośród chałup lichych
wokół których świecą
petunii kielichy.
Zewsząd dochodziło
pszczół ciche bzykanie
kobietę spostrzegłem
opartą na ścianie.
Włosy opadały
na krągłe ramiona
twarz jak u anioła
w prawo wykręcona.
Cieplutkim uśmiechem
buzia jej gorzała
wzrokiem niespokojnym
za kimś wyglądała.
Króciutka spódniczka
zgrabniuteńkie nogi
trudy eskapady
widok wynagrodził.
Ech porzucić miasto
na wsi głuchej osiąść
cudowną gosposię
już na zawsze posiąść.
IDOL
