Jeszcze świt nie zdołał
wczorajszych myśli przegnać
walizki spakowane
czas się z Krakowem żegnać.
Film się przewija wolno
niczym ostry erotyk
na twarzy czuję miękki
płowych włosów dotyk.
Wczoraj wypite wino
wyczuwam kubkami
wargi spragnione które
płoną pocałunkami.
Z wieży hejnału płyną
linie melodyczne
rozkoszy pozostałość
ślady ukąszeń liczne.
Łza co się z oka toczy
wspomnienie użyźni
głęboka w sercu rana
która się nie zabliźni.
Jak kwiaty schną marzenia
które na niczym spełzły
żegnaj rzec nie mogę
słowa w gardle uwięzły.
IDOL
