Usta bez wyrazu
oko smutkiem błyska
intelekt uśpiony
pomysłem nie tryska.
Radość co się zrodzi
jak kamfora znika
w marazmie się pogrążam
serce chłód przenika.
Tlącą się nadzieją
wciąż pragnę się sycić
że nadejdzie chwila
by za pióro chwycić.
Codzienne dowody
Twojej życzliwości
każą kres położyć
pisania bierności.
Z otwartego serca
uczuć płynie rzeka
Idol znów na fali
niech słowem urzeka.
IDOL
