Czas – krople smoły
hejnału rzęsiste strugi
myśli niesforne zasłaniasz
peleryną włosów.
Ucieczka,nogi z ołowiu
serca strzępy zgubione
ripleyem zaczynasz się żywić
obawa - spustoszenie sieje.
Księżyca zaczynasz pragnąć
choć strach ma wielkie oczy
serce myślom ucieka
biec czy pozostać?
Ryzyko święci triumfy
choć usta zaklęcie milczą
serca muzykę już słychać
nie sposób nie zacząć tańczyć.
Jeszcze okazja ostatnia
z ramion rejterady
bezradnego dziecka
rozumu kołysanka.
Kąpiel w oczu toni
nektaru pasieka pełna
dotyku ciepłe stróżki
otwarte wrota raju
czy warto było czekać?
IDOL
