W centrum miasta mieszkała
na Miłosnej pod piątką,
zepchnięta na ubocze
zwykłe brzydkie kaczątko.
Pogodna i uśmiechnięta
skromna w swojej prostocie,
dzielnie swój krzyż dźwigała
w codzienności Golgocie.
Nie dbała wcale o siebie
o innych wciąż zatroskana,
nie goniła za modą
zawsze skromnie ubrana.
Wreszcie cud się wydarzył
pękły serca bastiony,
rycerz na białym koniu
zjawił się upragniony.
Włosy wiatrem skręcone
usta poczerwieniały,
oczy jak dwa bursztyny
białe zęby błyskały.
Jak za dotknięciem różdżki
co dzień piękniejsza była
wzbudzając podziw i zachwyt
miłość ją odmieniła.
Że szczęście kiedyś przyjdzie
nadzieja rodzi się płocha,
nikt nie poczuje życia
kto mocno nie pokocha.
IDOL
