Na Twych zimnych ustach złożę po raz ostatni ….
Pocałunek śmierci…..
Beznamiętny … lodowaty… obojętny …
Z oczami szeroko zamkniętymi …. szybko…nie chcąc przedłużać czasu rozstania chwili….
Niech ten płomień co kiedyś roziskrzał na dwie części wzniecony……
Zgaśnie nareszcie zgonem łez bolesnych spalony….
Niech nie szuka w ostatniej jarzącej iskrze nadziei….
Nie sobie byliśmy przeznaczeni!!!
Leżę już na łożu śmierci, wszyscy wokół mnie zebrani, próbują mi ulżyć, nie wiem czemu, nie wiem po co... przecież mi tak dobrze jest. Po raz pierwszy naprawdę szczęśliwy, po raz pierwszy naprawdę radosny, czekam na tą chwilę z utęsknieniem, na tą która mnie uwolni od ziemskich trosk, od smutków, nienawiści. Wreszcie nadchodzi ta chwila, zarazem smutna i szczęśliwa, pożegnać się z tym co kochałem, z tym co szanowałem, w zamian dostać piękną krainę, wolną od smutków doczesnego świata... Wreszcie chwila ta nadchodzi, patrzę śmierci prosto w oczy, nie wygląda jak w moich snach - nie jak straszna mara z kosą błyszczącą - lecz piękna dziewica ciepłem pałającą. Jedno jej spojrzenie przynosi upojenie, patrząc w oczy tak głębokie, niczym dwa diamenty tak błyszczące, niczym tonie oceanów nie kończące. Widzę w nich wszystkie szczęśliwe chwile w moim życiu, jak byłem mały, bawiłem się łopatką w piaskownicy, kiedy byłem starszy, odpowiadać musiałem przy tablicy, poznałem pierwszą miłość, wszystkie miłe chwile w moim życiu... Wszyscy mówili że to straszne, wręcz okropne, zabieranym być w objęcia śmierci, lecz nie, to jest piękne. Leżę sobie, bez trosk, bez zawiści, nade mną widzę kruczowłosą piękność, usta tak czerwone, suknie białą, welon ma na głowie, nachyla się, głaszcze mnie po twarzy, a ja leżę zakochany, nic nie robię, wszystkiemu się poddaję. Wtedy ona składa pocałunek na mych ustach, tak namiętny, tak gorący... coraz wolniej się już czuję, w utęsknieniu oczekuje na tę chwilę... i...

Ach krolu wieliki nasz,
Coż ci dzieją Maszyjasz,
Przydaj rozumu k mej rzeczy,
Me sierce bostwem obleczy,
Raczy mię mych grzechow pozbawić,
Bych mogł o twych świętych prawić:
Żywot jednego świętego,
Coż miłował Boga swego.
Cztę w jednych księgach o nim;
Kto chce słuchać, ja powiem.

nie boje się mojego trupa tylko

tego co stanie się zanim nim będę

ale są chwile które w tym strachu lubię

moment

najbardziej ludzki kiedy

człowiek staje się kurwą

a kurwa człowiekiem

i cieszy mnie to że

nigdy nie zabraknie chętnych.

i jeszcze kiedy

trzymam cie za włosy

bo ze słowami i tak

robisz co chcesz.

Na wszystko przyjdzie czas

Gdy się rodzisz maleńki jak iskierka
Gdy świecisz jasnym płomyczkiem
Co na świat zerka?
Później płomyczek w płomyk się zmienia
Idzie nie pewny swego przeznaczenia
Nadchodzi czas trudny
Wejścia w świat dorosły
Nie zawsze twe decyzje należą
Do tych prostych
Raz jesteś szczęśliwy
Raz zamknięty w sobie
Innym razem niepewny
Cóż myślą o tobie
Zakładasz rodzinę myślisz z przejęciem
Ze zaraz ujrzysz oczy dziecięce
I twoje maleństwo z pąka w kwiat się zmieni
Bo taka jest kolej takie przeznaczenie
Nim życie przeminie
Dzień za dniem tak samo
Spojrzysz do lustra
Należy przystanąć?.

Cyganska wrozba

Dzis dorwala mnie cyganka
Pancia mi pieniazek da
To powrozy starowinka
Z reki powie co i jak

Czy szczesliwa pancia bedzie
Czy w milosci szczescie ma
Bo to przeciez najwazniejsze
Niech pieniazek pancia da

Wysuplalam pare groszy
I na wrozbe czekam swa
Raminonami ona wzruszy
Znow zaczyna gadke ta

Oj nie widze tutaj wiele
Wiecej niech mi pancia da
Szczescie to nie ceregiele
Milosc swoja cene ma

Czasem szczesciu trzeba pomoc
A ja powiem wtedy jak
Niech no tylko da papierek
Co mi tu drobniaki pcha

Tak suplalam,dokladalam
Ona ciagle z gadka swa
Niech mi pancia da papierek
A ja powiem czy to On

W koncu bylam zla na siebie
Ze za szczescie place wciaz
Ze cyganka i tak niewie
Tego co przyniesie los...

Spotkanie

Cieszyłem się na samą myśl,
Że znów przyjaciół spotkam.
A stanie się to właśnie dziś,
Ta chwila będzie słodka.

Ożyją dawne dobre dni,
Spędzone w jednym bloku.
Całkiem na jawie, nie we śnie,
Przeminie rok po roku.

A kiedy w opowieściach swych,
Będziemy snuć o szczęściu.
Nie przywołamy duchów złych,
Niech trwają w swym zaklęciu.

W tym gronie, miło płynie czas,
Rodzą się prawdy z brodą.
Pozwólmy, aby każdy z Nas,
Mógł nadal zostać sobą.

Wspomnienia, które zatarł czas,
Nabiorą nowych treści,
Z okazji tej niech każdy z nas,
W annałach je umieści.