شكفته شد گل حمرا و گشت بلبل مــــســـــــت
صــــــــــــلاى سرخوشی اى صوفيان باده پرست
اســـــــــــاس توبه كه در محكمى چو سنگ نمود
ببـــــــين كه جام زجاجى چه طرفه اش بشكست
بـــــــــــــيـــــــــار بـــــــــاده كه در بارگاه استغناء
چه پاسبان و چه سلطان چه هوشيار و چه مست
درين ربــــــاط دو در، چون ضرورتست رحــــــــــيل
رواق و طاق معيــــشت چـــه سربلند و چه پست
مقام عيــــــــش ميــسر نمى شــــــود بى رنـــج
بلى به حــــــكــــم بــــــلا بسته اند عــهد الست
به هست و نيست مرنجان ضمير و خــوش ميباش
كه نيستى اســـت سرانجام هر كمال كــه هست
شــــــكــــــوه آصــــفى و اســب باد و منطق طير
بباد رفت و از و خــــــواجه هيچ طـــــــــرف نبست
به بـــــال و پر مـــــرو از ره كــــه تير پرتــــــــــابى
هوا گرفت زمانى ولــــــى به خـــــــــــاك نشست
زبــــــــان كلك تو حافظ چــــــــــه شكر آن گويدكه
گفته ی سخنت مى برنــــــد دست بــــــــــدست
سلام
صبح همگی به شادی و نیکی.دلاتون گرم
لبخندتون بخیر
